Georgi Gospodinov (credits/Dafinka-Stoilova)
Trascrittore di strade
Trascrivere vorrei
le strade mattutine
di tutte le città.
I tram, i tabelloni,
la donna con il trolley
che corre
il ragazzo con il poster,
i punk seduti sulla Friedrichstrasse
a Berlino, alle 7 del mattino,
poi i barboni a Bordeaux,
i senzatetto di Roma,
ma anche quelli nelle stazioni
di Amburgo
che perderanno
tutti i treni.
Trascrivere ancora
quella ragazza
col maglione blu nel tram,
della quale ti devi pur innamorare
per perderla soltanto
tre fermate dopo
a Rosenthaler Platz.
…
Seppure corro tra le città come un randagio
non è per l’osso della Torre Eiffel,
né per la crostata morsicata dell’Acropoli
che non è buona,
e nemmeno Notre Dame, la cattedrale,
né questa pietra qui, quel borgo là,
di altri tempi son i sapori che cerco,
dei pomeriggi
con delle mosche, gatti, fichi,
nei quali mai nulla accade
se non la vita.
…
Vagare e trovare dei segni –
le prime foglie d’autunno ad agosto,
e la freddezza della moglie,
o come mai sparirono le api
chiedersi,
come mai sparirono le api,
per poi sentire che sei stato punto
e sorridere.
…
Che ridere, essere poeta o scrittore,
portare sulla testa un segreto alveare,
sentire dentro di te il ronzio mondiale,
il mondo ronza,
diventa buio fuori e ti rendi conto
di non avere casa, figli, madre,
e allora, desolato, cominciare a sbirciare
le deserte case
di estranee storie.
Georgi Gospodinov
(Traduzione di Evelina Miteva)
___
Преписващият улици
Как искам да преписвам
улиците сутрин
на всички градове.
Трамваите, табелите,
жената с куфара, която тича,
момчето със афиша,
пънкарите на Фридрихщрасе
в Берлин, към 7 сутринта,
клошарите в Бордо,
бездомните на Рим
и тези покрай гарите
на Хамбург,
които ще изпуснат
всички влакове.
Момичето в трамвая
да препишеш,
със синия пуловер,
в което ще се влюбиш,
за да изгубиш после
три спирки по-надолу
на Розенталер плац.
…
Дори да тичам като пес из градовете
не е заради кокала на Айфел,
нахапаната торта на Акропола
не ми е вкусна,
ни Нотр Дам,
ни камък тук и крепост там,
аз търся миризми от друго време,
следобеди
с мухи, смокини, котки,
в които нищо няма да се случи
освен живота.
…
Да скиташ и разчиташ знаци –
първи есенни листа през август,
и хладината на жена си,
къде изчезнаха пчелите,
да се питаш,
къде изчезнаха пчелите,
додето те ужили някоя
и се усмихнеш.
–
И колко смешно е да си поет, писател,
да носиш таен кошер на главата си,
да ти жужи светът отвътре,
да бръмчи,
додето се смрачи и ти узнаеш,
че нямаш дом, деца и майка,
и тръгнеш да надничаш безпризорен
в опразнените къщи
на чуждите истории.
Georgi Gospodinov
___
Georgi Gospodinov (Yambol, Bulgaria, 1968) è autore di cinque raccolte di poesia, di romanzi, racconti, testi teatrali. Tradotto in oltre venti lingue, Gospodinov è conosciuto in Italia per aver pubblicato
Romanzo naturale (Voland, 2007, 2014) e Fisica della malinconia (Voland 2013), ed i racconti E altre storie (Voland 2008). Con Fisica della malinconia è stato finalista al premio “Gregor von Rezzori” e al Premio Strega Europeo (2014), nonché vincitore del prestigioso premio per letteratura europea “Jan Michalski” (2016). I suoi testi sono stati adattati per cinema e teatro in vari paesi europei.